Als je dood gaat, ben je weg,
  voor altijd en altijd en altijd,
    je komt nooit meer terug.
Het is leeg zonder jou,
  zo verschrikkelijk leeg,
    we missen je intens veel.
Dit doet zo'n pijn...

Ik had nog zoveel met je willen delen,
  nog zoveel samen genieten.
Ik had je willen zien opgroeien,
  nog zoveel van je leren kennen.
Waarom ben je niet gebleven,
  je hoorde bij ons...

In gedachten hoor ik je lieve stemmetje,
  zie ik je prachtige gezichtje,
    je lach, je grapjes, je streken.
Ik kan bijna voelen, dat je bij me kruipt,
  je warme lijfje tegen me aan.
Ik zie je stralende ogen,
  voel je zachte haartjes.
Ik zie je spelen, zie je rennen,
  voel je kusjes en knuffels,
    je kleine armpjes om me heen...

Dan is het weer stil, zo stil,
  je bent weg, heel ver weg.
Toch ook heel dichtbij, diep in ons hart,
  voor altijd...

Humpeltje was het troetelnaampje voor Es.
Vanaf klein baby'tje, was ze mijn lief klein humpeltje, mijn hump.

Daar het ook een vrij uniek woord bleek te zijn, gebruikte ik het ook als gebruikers naam op internet. Dit ben ik blijven doen. Is voor veel mensen ook een stukje herkenning.

Es was stapelgek op Barbapapa, keek graag een filmpje, tekende ze [of vroeg iemand dat voor haar te doen], maar ook gek op de liedjes.
Dit is de begin tune.
Dit was echt een van haar favorieten.
Deze werd beluisterd tijdens het afscheid vlak voor ze begaven werd.